Męka Jezusa Chrystusa i boleści Matki Najświętszej niech będą zawsze w sercach naszych!

III DZIEŃ TRIDUUM

III DZIEŃ – ZANURZONA W RZECZYWISTOŚCI, POSŁUSZNA WOLI BOŻEJ
Tak więc w roku 1811 Maria Magdalena postanawia na własny koszt otworzyć dom dla młodych kobiet, które chcąc wydostać się z prostytucji są gotowe na przyjęcie prawdziwej, długofalowej pomocy, pragną tworzyć zdrowe relacje z innymi, z samymi sobą, z rzeczami i z Bogiem.
Magdalena, obserwując wnikliwie rzeczywistość swojego miasta i sytuacje, w których kobiety są wykorzystywane, uświadamia sobie ich ból i wie, że potrzebują uczyć się nie tylko czytania i pisania, ale także troski i szacunku do samych siebie, do własnego ciała, dobrego wykorzystywania czasu, że potrzebują zdobyć jakiś zawód.
"Z własnej inicjatywy chodziła tam, gdzie spodziewała się spotkać młodą kobietę, która chciałaby zmienić życie. Jak delikatna matka, była blisko nich, otaczała troską, darzyła uczuciem, mówiła do nich ukazując otchłań, nad którą stały, wzbudzała zaufanie i przekazywała pewność Bożej miłości. Prowadziła je w ten sposób do świadomego rozpoznania stanu i położenia, w jakich się znajdowały oraz do tego, że same prosiły o możliwość zamieszkania w prowadzonym przez nią domu.".1
Niektóre z tych kobiet zaczęły wyrażać pragnienie poświęcenia się Bogu jako siostry zakonne, gdyż zapragnęły w taki sposób odpowiedzieć na miłość Bożą, która je wybrała i wyzwoliła.
W tym czasie w życiu M. Magdaleny mają miejsce także inne wydarzenia. W 1809 r. umiera jej ojciec, w 1910 – matka, w 1811 żeni się syn Gino. W latach 1812-1814 przychodzą na świat dwie wnuczki. W kilka dni po urodzeniu drugiej córki umiera 22-letnia żona Gina. Ten, znając dobroć matki, zostawia jej wychowanie dziewczynek, a sam z pasją oddaje się ulubionym studiom i podróżom po Europie. Zdobywa sławę pisarza i pedagoga, ale niestety dzieje się to w dużej mierze kosztem rodziców, zwłaszcza matki. Pier Roberto, mąż Magdaleny, zaczyna chorować na depresję. U Gina natomiast pojawiają się oznaki przyszłej ślepoty.
Dom M. Magdaleny pozostaje otwarty dla przyjaciół i znajomych i jak dawniej, jest punktem odniesienia dla kulturalnego życia Florencji. Jego przyjazną atmosferę będą wspominać po latach zarówno znaczący ludzie epoki, jak i studenci, którzy dzięki pomocy finansowej państwa Capponich mogą się kształcić. W roku 1814 umiera matka Pier Roberta.
Pomimo, że po otwarciu Ochronki dla kobiet życie Marii Magdaleny staje się z tym miejscem ściśle związane, kontynuuje ona jednak wychowywanie wnuczek i opiekę nad chorym mężem. Pier Roberto umiera w roku 1825. W 1828 odchodzi do Pana siostra M. Magdaleny, Anastazja.
Kiedy młode kobiety z Ochronki wyrażają chęć poświęcenia się Bogu, M. Magdalena szuka aprobaty Kościoła u biskupa Florencji oraz u papieża Piusa VII. Ci zapewniają ją, że droga, którą podąża jest właściwa.
Magdalena była przedmiotem krytyki i złośliwych komentarzy. Oprócz borykania się z nieufnością osób, które nie wierzyły w możliwość przemiany życia przyjmowanych do Ochronki kobiet, musiała również stawiać czoła mnożącym się trudnościom ze strony Rządu Toskanii.
Sama siebie uważa za osobę w drodze, wyznaje, że czuje się ożywiana pobożnością i dobrym przykładem życia nawracających się dziewcząt.
Kolejny znak Bożej woli pojawia się wówczas, gdy inne młode kobiety, wolne od doświadczenia ulicy, proszą ją o możliwość wstąpienia do Ochronki, by dzielić życie z osobami, które przeszły przez to bolesne doświadczenie. Magdalena daje im możliwość bycia częścią wspólnoty, lecz od razu podkreśla, że ​​nie mogą mieć wśród nich miejsca żadne różnice w traktowaniu, ani jakakolwiek stronniczość.
Oprócz tego, że dzieło M. Maddaleny było przedmiotem krytyki i obmów, było również cenione i wspierane przez ludzi, którzy rozumieli jej decyzje, m. in. przez kapłanów i wolontariuszy wierzących w zasadność i sens jej działań.
W tekście Konstytucji z 1830 roku misja wspólnoty wydaje się jeszcze bardziej precyzyjna: przywracać dusze Sercu Chrystusa.
Magdalena nie zatrzymuje się. W 1832 r., poznając sytuację porzuconych dzieci w San Romano, małym miasteczku pod Florencją, postanawia otworzyć tam szkołę. Ta nowa działalność wskazuje na jej postawę rozeznawania i otwartości na nowe wyzwania oraz na zdolność do dawania konkretnych odpowiedzi na potrzeby czasów.
W naszych czasach Papież Franciszek mówi, że każdy chrześcijanin powinien być w stanie rozwinąć umiejętność „czytania” w życiu i pojmowania, gdzie i do czego wzywa go Pan, aby być kontynuatorem Jego misji.
Także my, zarówno Siostry Pasjonistki, jak i Osoby Świeckie, jesteśmy na drodze rozeznawania, czego Pan oczekuje od nas w tym momencie historii.
Prośmy Go za przyczyną Marii Magdaleny, byśmy umieli odczytywać wyzwania czasu oraz znajdować sposoby dawania na nie skutecznych, konkretnych, proroczych odpowiedzi.

Modlitwa za wstawiennictwem Sługi Bożej Marii Magdaleny Frescobaldi Capponi
Boże w Trójcy Przenajświętszej, Ty tak umiłowałeś świat,
że dałeś nam Jezusa, Zbawiciela i Odkupiciela.
Dziękujemy Ci za świadectwo Marii Magdaleny,
której życie było żywą pamiątką Twojej miłości wobec ludzkości.
Wzbudź również w nas miłość i dyspozycyjność
do hojnej służby Jezusowi Ukrzyżowanemu w maluczkich i odrzuconych.
Za jej wstawiennictwem prosimy o łaskę…
Trójco Przenajświętsza, niech Twoje Miłosierdzie będzie głoszone
i wysławiane po całej ziemi. Amen. (Trzy razy Chwała Ojcu)

1 Passerini, Sr Daniela Merlo, s. 66.
Dom Sióstr Pasjonistek
św. Pawła od Krzyża
w Siedlcach
ul. Grabowa 16/18
08-110 Siedlce
 
Polityka prywatności
Polityka plików cookies

Bóg Ojciec powołał nas przez Ducha Świętego w Kościele, abyśmy przeżywały szczególne upodobanie do Chrystusa Ukrzyżowanego, dlatego zobowiązujemy się do wynagradzania i zanoszenia wraz z Nim próśb za naszych bliźnich. Czynimy to w postawie wdzięczność, a budując pełne siostrzanej miłości życie wspólnotowe, wypełniamy naszą misję.

Naszym charyzmatem, wyrażonym przez specjalny ślub, jest żyć pamiątką Męki Pańskiej i Boleści Matki Najświętszej, świadczyć o niej i ją głosić. To specyficzne zwrócenie się ku Męce Chrystusa czyni nas uczestniczkami Jego zbawczego dzieła.
© 2019 Siostry Pasjonistki św. Pawła od Krzyża