Męka Jezusa Chrystusa i boleści Matki Najświętszej niech będą zawsze w sercach naszych!
PRZYKAZANIE NOWE. W TROSCE O DRUGĄ SIOSTRĘ I UBOGICH
22 kwietnia 2022
Każda wspólnota, także ta zakonna, potrzebuje momentów zatrzymania i ponownego zastanowienia nad kluczowymi kwestiami życia, nad fundamentem własnego powołania, nad określeniem miejsca, w jakim się znajduje na drodze Ewangelii, nad tym, co najważniejsze.
Taką możliwość miałyśmy także my, w środę, 19. 04. 22., kiedy to spotkałyśmy się w Kutnie, by pogłębić temat zaczerpnięty z Programu Wiceprowincji na lata 2021-24: „Człowiek, a w szczególności ubodzy, są zasadniczą drogą Kościoła, ponieważ była to droga Jezusa Chrystusa (Papież Franciszek) – towarzyszenie najsłabszym i wspieranie ich w naszych wspólnotach i w społeczeństwach”.
Sesję poprowadził ks. prof. UKSW dr hab. Krzysztof Marcyński SAC. Uszczegółowiony temat spotkania przyjął ostatecznie brzmienie: „Przykazanie Nowe. W trosce o drugą siostrę i ubogich” Pragniemy podzielić się z Wami kilkoma myślami z tego spotkania, które dotyczą nie tylko życia sióstr zakonnych, ale wszystkich chrześcijan.
Otóż, skupiliśmy się na zgłębianiu Przykazania Miłości, które Pan Jezus dał swoim uczniom podczas Ostatniej Wieczerzy. Kolejny raz rozważałyśmy prawdę, że to przykazanie rzeczywiście zawsze jest Nowe oraz, że każdego dnia jesteśmy powoływane do odświeżania go w konkretnych sytuacjach życia.
Co dzień, w nowych okolicznościach, Pan Jezus wzywa nas do wzajemnej, w naszym przypadku siostrzanej, miłości. Do takiej miłości wzywa wszystkich chrześcijan. A oto kilka myśli o niej:
Miłość nie jest jedynie odruchem serca, lecz „strategią”, przykazaniem, wyborem, decyzją. Nie jest uzależniona od uczuć, kochamy pomimo odczuwanej czasem złości i innych emocji.
Miarą miłości nie jest już „jak siebie samego”, ale „jak Ja was umiłowałem”. Mamy miłować siebie samych i innych tak, jak Pan Jezus nas kocha.
Miłość jest ofiarna, wierna, niekończąca się. Trzeba próbować nią żyć, nie poddawać się, uczyć się przebaczać. Odwet mamy wpisany w naturę, przebaczenia musimy się wciąż uczyć.
Miłość po prostu jest, do wszystkich, każdemu okazywana w inny sposób, tak kocha Pan Jezus. Taka miłość nie musi być odwzajemniona, Jezus kochał zawsze, wzajemności nie otrzymywał zawsze.
Obraz dla przybliżenia znaczenia miłości: Reklama, jaką Bóg wymyślił dla świata o samym sobie, to wzajemna miłość między Jego uczniami. Inaczej świat nie pozna Boga. Nie argumenty, dzieła, instytucje, lecz miłość między chrześcijanami.
Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali. (por. J 13, 35).
I wreszcie sprawa fundamentalna: skąd brać siłę do takiej miłości? Miłość prawdziwa, to nie zabawa, przelotne uczucie, odruch serca. Kto jest zdolny do prawdziwej miłości?
- Ten, kto idzie do Pana Jezusa, szuka Go, prosi o pomoc, kto tę pomoc od Niego przyjmuje.
Drodzy nasi Przyjaciele, Członkowie Świeckiej Wspólnoty Pasjonistowskiej, Bliscy z naszych Rodzin, niech w tym czasie Oktawy Wielkiej Nocy, w tygodniu przed Świętem Miłosierdzia, Pan Jezus pozwoli nam wszystkim doświadczyć Jego miłości i osobistego spotkania z Nim, a potem niech pośle nas do tych, którzy miłości najbardziej potrzebują, począwszy od naszych najbliższych.
Taką możliwość miałyśmy także my, w środę, 19. 04. 22., kiedy to spotkałyśmy się w Kutnie, by pogłębić temat zaczerpnięty z Programu Wiceprowincji na lata 2021-24: „Człowiek, a w szczególności ubodzy, są zasadniczą drogą Kościoła, ponieważ była to droga Jezusa Chrystusa (Papież Franciszek) – towarzyszenie najsłabszym i wspieranie ich w naszych wspólnotach i w społeczeństwach”.
Sesję poprowadził ks. prof. UKSW dr hab. Krzysztof Marcyński SAC. Uszczegółowiony temat spotkania przyjął ostatecznie brzmienie: „Przykazanie Nowe. W trosce o drugą siostrę i ubogich” Pragniemy podzielić się z Wami kilkoma myślami z tego spotkania, które dotyczą nie tylko życia sióstr zakonnych, ale wszystkich chrześcijan.
Otóż, skupiliśmy się na zgłębianiu Przykazania Miłości, które Pan Jezus dał swoim uczniom podczas Ostatniej Wieczerzy. Kolejny raz rozważałyśmy prawdę, że to przykazanie rzeczywiście zawsze jest Nowe oraz, że każdego dnia jesteśmy powoływane do odświeżania go w konkretnych sytuacjach życia.
Co dzień, w nowych okolicznościach, Pan Jezus wzywa nas do wzajemnej, w naszym przypadku siostrzanej, miłości. Do takiej miłości wzywa wszystkich chrześcijan. A oto kilka myśli o niej:
Miłość nie jest jedynie odruchem serca, lecz „strategią”, przykazaniem, wyborem, decyzją. Nie jest uzależniona od uczuć, kochamy pomimo odczuwanej czasem złości i innych emocji.
Miarą miłości nie jest już „jak siebie samego”, ale „jak Ja was umiłowałem”. Mamy miłować siebie samych i innych tak, jak Pan Jezus nas kocha.
Miłość jest ofiarna, wierna, niekończąca się. Trzeba próbować nią żyć, nie poddawać się, uczyć się przebaczać. Odwet mamy wpisany w naturę, przebaczenia musimy się wciąż uczyć.
Miłość po prostu jest, do wszystkich, każdemu okazywana w inny sposób, tak kocha Pan Jezus. Taka miłość nie musi być odwzajemniona, Jezus kochał zawsze, wzajemności nie otrzymywał zawsze.
Obraz dla przybliżenia znaczenia miłości: Reklama, jaką Bóg wymyślił dla świata o samym sobie, to wzajemna miłość między Jego uczniami. Inaczej świat nie pozna Boga. Nie argumenty, dzieła, instytucje, lecz miłość między chrześcijanami.
Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali. (por. J 13, 35).
I wreszcie sprawa fundamentalna: skąd brać siłę do takiej miłości? Miłość prawdziwa, to nie zabawa, przelotne uczucie, odruch serca. Kto jest zdolny do prawdziwej miłości?
- Ten, kto idzie do Pana Jezusa, szuka Go, prosi o pomoc, kto tę pomoc od Niego przyjmuje.
Drodzy nasi Przyjaciele, Członkowie Świeckiej Wspólnoty Pasjonistowskiej, Bliscy z naszych Rodzin, niech w tym czasie Oktawy Wielkiej Nocy, w tygodniu przed Świętem Miłosierdzia, Pan Jezus pozwoli nam wszystkim doświadczyć Jego miłości i osobistego spotkania z Nim, a potem niech pośle nas do tych, którzy miłości najbardziej potrzebują, począwszy od naszych najbliższych.
