Męka Jezusa Chrystusa i boleści Matki Najświętszej niech będą zawsze w sercach naszych!

Bł. Eugeniusz Bossilkov

Bł. Eugeniusz Bossilkov od Najświętszego Serca Pana Jezusa  (1900-1952)


 
Modlitwa za wstawiennictwem bł. Eugeniusza Bossilkova od Najświętszego Serca Pana Jezusa
 
                Błogosławiony Eugeniuszu, Ty wiernie realizowałeś charyzmat świętego Pawła od Krzyża i kreatywnie rozwijałeś duchowość pasyjną poświęcając się bez reszty służbie duszpasterskiej. Służąc, jako biskup, powierzonemu Ci ludowi, do końca pozostałeś wierny Chrystusowi, Kościołowi i Ojcu świętemu. Bez wahania przyjąłeś największą próbę wiary, jaką jest męczeństwo.
                Uproś nam łaskę, abyśmy w naszej pracy z ludźmi, potrafiły dochować wierności Ewangelii, aż do końca. Ojcze Eugeniuszu, który byłeś przekonany, że ślady krwi przelanej dla Jezusa staną się drogą do pięknej przyszłości, uzdolnij nas do pracy dla Kościoła i w Kościele.
                Niech nasze wspólnoty staną się znakiem łagodności Boga Ojca i skutecznym narzędziem ewangelizacji sprzyjającym rozwojowi nowych powołań.
                Módl się za nami, byśmy żyjąc w świecie, nie poddawały się duchowi tego świata, a poprzez rozeznawanie wspólnotowe, umiały szukać sposobów stawania po stronie maluczkich i odrzuconych, jak Ty to czyniłeś przyjmując z odwagą cierpienie i prześladowania.
                Prosimy Cię także za ludzi powierzonych naszej misji: ofiary handlu ludźmi, szczególnie za tych, którzy choć żyją, są jak umarli. Uproś im łaskę, by ożyli mocą Chrystusowego zmartwychwstania.  
                Błogosławiony Ojcze Eugeniuszu, módl się za nami.

 
Życiorys
 
                Eugeniusz Bossilkov urodził się 16 listopada 1900 r., w naddunajskiej wiosce Belene, jako czwarte z pięciorga dzieci Luiza i Beatrycze Bossilkovów – uczciwego, rolniczego małżeństwa o zdrowych, chrześcijańskich zasadach. Na chrzcie nadano mu imię Wincenty.

                Kiedy chłopiec miał 11 lat przeżył śmierć ojca. W tym samym roku rozpoczął naukę u Pasjonistów w Orzesz, a następnie kontynuował ją w mieście Ruse. W wieku 14 lat wyjechał z Bułgarii do Belgii, do seminarium Pasjonistów w Kortreich, a następnie do Mook w Holandii, gdzie pozostał do 1919r. Wraz z habitem Pasjonistów przyjął imię Eugeniusz od Najświętszego Serca Pana Jezusa. Dnia 24 kwietnia 1920 r. złożył śluby zakonne.

                W nauce Eugeniusz skoncentrował się głównie na literaturze i filozofii. Był bardzo zdolny, władał trzynastoma językami. W 1924 r. wrócił do Bułgarii, kontynuował kształcenie w Ruse i 26 lipca 1929r. otrzymał święcenia kapłańskie.  

                Dnia 29 sierpnia 1927r. wyjechał do Rzymu, by studiować teologię Kościoła wschodniego. 15 lipca 1929r. wrócił do Bułgarii, gdzie pisał doktorat na temat nauk Kościoła wschodniego i pełnił obowiązki duszpasterza, 2 stycznia 1932r. uzyskał tytuł doktora teologii, po czym wrócił do ojczyzny. Został mianowany sekretarzem biskupa. Powierzono mu również pracę w kancelarii parafialnej katedry w Ruse. W 1934r., na prośbę biskupa, został wysłany do parafii we wsi Bardarski Geran. Poświęcał się tam działalności duszpasterskiej. Jego wielka kultura, przenikliwość wrażliwość, i przekonania powodowały, że był cenionym kaznodzieją. Zakończył budowę nowego kościoła parafialnego i wybudował dużą plebanię mogącą mieścić grupy parafialne. 

                Był bardzo szanowany przez współbraci prawosławnych. Opiekował się młodzieżą, uczył religii, organizował zawody sportowe, odwiedzał chorych. Czynił co możliwe, by docierać do ludzkich serc i spotykać je z Dobrą Nowiną.

                W 1940r. Bułgaria została wciągnięta w działania II wojny światowej. O. Eugeniusz pozostał śmiały, przedsiębiorczy, nie szczędził sił w obronie Żydów.

                W tymże roku przeżył śmierć matki.  

                Po 9 września 1944r. w Bułgarii rozpoczęły się komunistyczne prześladowania Kościoła katolickiego i O. Eugeniusz zaczął przygotowywać ludzi, by byli silni, zachowali wiarę, a w listach do przyjaciół pisał, by modlili się za Bułgarię. Nasza męka - pisał - zaczęła się po wojnie i będzie trwać dopóty, dopóki u władzy jest dzisiejsza partia. Brak nam tego, co macie Wy, tj. poczucia wolności.

                Komuniści sprawili, że duszpasterstwo w kraju sprowadzono jedynie do odprawiania nabożeństw w kościołach. Niemożliwe było organizowanie przy świątyniach nawet spotkań dla dzieci. Uczestnictwo w nabożeństwach mogło być przyczyną zwolnienia z pracy lub aresztowań ludzi dorosłych. Katolicy zmuszani byli do współpracy z tajnymi służbami przeciwko własnemu duchowieństwu. Wielu wiernych i księży poddano długim i ciężkim przesłuchaniom. O. Eugeniusz jednakże śmiało kontynuował swą walkę, pomagał potrzebującym, rozpalał u katolików wiarę.

                Dnia 7 października 1947r. w katedrze w Ruse O. Bossilkov został wyświęcony na biskupa. Wiele znaków wskazywało na zbliżającą się tragedię. Był świadomy nienawiści komunistów do siebie. Z miłością, wiarą i entuzjazmem kontynuował jednak służbę Bogu i ludziom.

Propaganda ateistyczna coraz zacieklej walczyła z katolicyzmem. Metody walki były wypróbowane – od przemocy i terroru psychicznego do fizycznej likwidacji wierzących.
                Zaproponowano mu wyjazd do Włoch, lecz kategorycznie odrzucił tę możliwość W latach 1947–1952 napisał 7 listów pasterskich do swojej diecezji. Z nich poznajemy go przede wszystkim jako dobrego pasterza, troskliwego ojca, pewnego przywódcę i śmiałego biskupa.

                W 1948r. rozpoczęły się prześladowania polityczne biskupów. Byli oni wzywani przez przedstawicieli władzy na rozmowy i spotkania, podczas których dawano im do zrozumienia, by opuścili Bułgarię i wyjechali do Rzymu. Bp Eugeniusz był wśród nich najmłodszy i jego działalność szczególnie przyciągała uwagę komunistów. Pragnęli zmusić go, by porzucił Kościół rzymskokatolicki i Papieża w zamian za kierowanie „jednolitym kościołem bułgarskim”. Obiecywali samochód, wille, pieniądze, wolność i wszelkie wygody. Biskup był jednak nieugięty, nie dawał im nawet najmniejszej nadziei, demonstrując swe przywiązanie do Kościoła katolickiego. Po raz pierwszy aresztowano go w 1950 r.

                16 lipca 1952r. przeprowadzona została okrutna akcja przeciwko Kościołowi katolickiemu. Bp Eugeniusz ponownie został aresztowany i oskarżony o udział w działaniach rzekomej nielegalnej organizacji katolickiej oraz szpiegostwo. Aresztowano również innych duchownych. Wszyscy zostali poddani okrutnym torturom w celu wymuszenia zeznań i podpisania fałszywych protokołów ze śledztwa. W dokumentach zapisano: Najbardziej wyróżniał się bp Bossilkov, którego odpowiedzi wprawiały sędziów w zakłopotanie.

                Więźniowie, którzy ocaleli, z przerażeniem wspominają sposób, w jaki traktowano biskupa Eugeniusza w więzieniu: bicie, zniewagi, zastraszanie, pozbawianie snu i jedzenia, brak jakiejkolwiek higieny oraz powtarzające się, niekończące i wyczerpujące przesłuchania. Mówią, że cały był zakuty w ciężkie kajdany.

                Od dnia 16 lipca do 21 września 1952r. nie było o nim żadnych wiadomości. Był to okres głębokiego cierpienia dla jego rodziny, współbraci i przyjaciół. Milczenie zostało przerwane 21 września, kiedy to prasa opublikowała akt oskarżenia.

                Dnia 11 listopada 1952r. bp Eugeniusz Bossilkov został rozstrzelany.

                Po wielu trudach, jego siostrzenicy, s. Gabrieli, udało się odzyskać zakrwawione ubranie biskupa męczennika i kilka rzeczy osobistych. Do dziś nie wiadomo, gdzie został pochowany.

                26 marca 1994 r. bp Eugeniusz Bossilkov został oficjalnie ogłoszony męczennikiem za wiarę, a 15 marca 1998 r. – błogosławionym.
Dom Sióstr Pasjonistek
św. Pawła od Krzyża
w Siedlcach
ul. Grabowa 16/18
08-110 Siedlce
 
Polityka prywatności
Polityka plików cookies

Bóg Ojciec powołał nas przez Ducha Świętego w Kościele, abyśmy przeżywały szczególne upodobanie do Chrystusa Ukrzyżowanego, dlatego zobowiązujemy się do wynagradzania i zanoszenia wraz z Nim próśb za naszych bliźnich. Czynimy to w postawie wdzięczność, a budując pełne siostrzanej miłości życie wspólnotowe, wypełniamy naszą misję.

Naszym charyzmatem, wyrażonym przez specjalny ślub, jest żyć pamiątką Męki Pańskiej i Boleści Matki Najświętszej, świadczyć o niej i ją głosić. To specyficzne zwrócenie się ku Męce Chrystusa czyni nas uczestniczkami Jego zbawczego dzieła.
© 2019 Siostry Pasjonistki św. Pawła od Krzyża